رامبراند چگونه افکار و احساسات خود را در سلف پرتره بیان می کرد؟

تعداد کمی از هنرمندان بزرگ مانند رامبراند می توانند مجموعه های متنوع خود را به رخ بکشند. رامبراند نه تنها برخی از مهم ترین پرتره های گروهی دوران طلایی هلند را خلق کرد، مانند نگهبانان شب و کلاس آناتومی دکتر نیکلاس تولپ. از او حدود 80 سلف پرتره در قالب نقاشی و حکاکی فلزی از خود به جای گذاشته است.

اگرچه بسیاری از هنرمندان سابق دوست دارند آلبرشت دورر و لئوناردو داوینچی رامبراند در بسیاری از خود پرتره های خود، اولین کسی بود که از این هنر به شیوه هایی فراتر از شباهت های آن استفاده کرد. او همچنین اولین کسی بود که در طول زندگی خود چندین سلف پرتره خلق کرد. او از چهره خود برای ایجاد تاج و تخت و کشف خود استفاده کرد. او از یک هنرمند جوان و آینده دار در 20 سالگی به استادی باهوش 63 ساله تبدیل شد. تخت ها نقاشی هایی هستند که برای مطالعه حالات چهره افراد در لباس های مختلف ایجاد می شوند.

برخی از معاصران قرن هفدهم عاشق شدند پیتر پل روبنس آنها همچنین در طول زندگی خود چندین سلف پرتره ایجاد کردند. اما هیچ کس در آن زمان نمی توانست به تعداد سلف پرتره های رامبراند نزدیک شود. با این حال، رامبراند برای چه هدفی این همه پرتره از خود خلق کرد؟ رامبراند نه تنها به اهداف عملی (مانند تاج و تخت) خدمت کرد، بلکه از خودنگاره به عنوان راهی برای بیان شخصیت خود به عنوان یک هنرمند استفاده کرد. به طور کلی، این مجموعه گسترده از خودنگاره ها به عنوان یک اتوبیوگرافی مصور از زندگی هنرمند عمل می کند. در ادامه به 6 سلف پرتره رامبراند می پردازیم.

سلف پرتره خندان اثر رامبراند (1628)

این نقاشی رنگ روغن روی مس زمانی خلق شد که رامبراند (1606-1669) حدود 22 یا 23 سال داشت و یکی از اولین سلف پرتره ها و تخت های این هنرمند است. این سلف پرتره او را در لحظه ای از سردرگمی و شادی به تصویر می کشد. در حالی که صورتش با خنده به عقب پرتاب شده است.

سلف پرتره با چشمان باز (1630)

این چاپ متالیک یکی از پنج اثر منتقد هنری هلندی است. ارنست ون دوترینگ، آن را “مطالعه تقلید” نامید. این اثر در سرعت ساخت و عدم جزئیات دقیق با ترونی تفاوت دارد. رامبراند در این اثر با چشمانی گشاد و متعجب و لب های باز شده مستقیم به بیننده نگاه می کند.

سلف پرتره در سن 34 سالگی (1640)

در سلف پرتره، این هنرمند 34 ساله با لباسی مجلل متعلق به دهه 1500 اسیر شده است. ژست رامبراند که دستش را روی تاقچه قرار می دهد، دو تابلوی رنسانس را به یاد می آورد: «پرتره بالداساری کاستیلیونه». رافائل و “مردی با آستین های پنبه دار” پایان نامه. و در این اثر رامبراند مانند بسیاری از بوم های دیگرش با اطمینان و بدون خجالت به هنرمند می نگرد.

سلف پرتره با بره و برگردان (1659)

رامبراند در هنگام خلق این تابلو با مشکلات مالی مواجه بود. تاثیر این عوامل استرس زا را می توان در فضای باوقار پرتره و انتخاب رنگ های تیره و به خصوص در ابراز نگرانی در چهره رامبراند مشاهده کرد. او در این سلف پرتره از همان ژست برخی از پرتره های قبلی خود استفاده می کند و بار دیگر رنسانس را به یاد استادان می اندازد.

سلف پرتره با دو دایره (از 1665 تا 1669)

همانطور که او بالغ می شود، سلف پرتره های رامبراند جدی تر و خود انعکاسی می شوند. تفاوت این نقاشی با دیگر سلف پرتره های اخیر او در زمینه غیرعادی و واضح با دو دایره که معنای آنها نامشخص است. تئوری دایره های ترسیم شده در این خودنگاره این است که آنها نمایشی از مهارت هنری رامبراند هستند. مانند داستان جوتو (جیوتو) که یک دایره کامل کشید تا مهارت های خود را به پاپ نشان دهد. نظریه دیگری بیان می کند که این دایره ها شبیه نقشه قدیمی جهان است که در نقاشی های هلندی همان دوره رایج بود.

سلف پرتره در 63 (1669)

این نقاشی یکی از سه نقاشی مرتبط با سال مرگ رامبراند است. این سلف پرتره 63 ساله، هنرمند را با همان جذابیتی که در آخرین اثرش انتظار می‌رفت، با چهره‌های ترسناک اما مطمئن و ضربه‌های قلموی شل به تصویر می‌کشد. در اینجا دست های رامبراند را می بینیم که به جلوی بدنش چسبیده اند. شرایطی که او اغلب از آن اجتناب می کرد. زیرا هنرمند برای ثبت شباهت مورد نظر از آینه استفاده کرده است.

امیدواریم از این قسمت دیگر شاتر که هدف آن بالا بردن آگاهی هنری شماست لذت ببرید. آیا تا به حال در مورد سلف پرتره های رامبراند خوانده اید؟ اگر اطلاعات بیشتری در مورد ماهیت این سلف پرتره ها دارید، می توانید آن را با ما و سایر کاربران زومیت به اشتراک بگذارید.